استفاده اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک از رویکرد مشارکتی در هنگام تدریس و عوامل مرتبط با آن در سال ۱۳۸۹

مقدمه: تدریس و یادگیری مشارکتی یک رویکرد آموزشی فرایند-گرا و فراگیر- محور است که تأکید آن بر فعالیت هایی است که فراگیر انجام می دهد. در سال های اخیر این رویکرد در آموزش عالی بیشتر مورد توجه و حمایت قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی استفاده اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک از رویکرد مشارکتی و عوامل مرتبط با آن است. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی-همبستگی، است؛ که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. به این منظور تمامی 136 نفر اعضای هیأت علمی دانشگاه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل: فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه (اصول یادگیری بالغین) مسیرهای یادگیری بالغین (pals) بود که قبلاً در مطالعات دیگر استفاده شده بود. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: تعداد 68 نفر (4/69%) از استادان از رویکرد معلم- محور استفاده می کردند. میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه 6/19±121 است (نقطه برش 145) که نشان دهنده رویکرد معلم- محور به عنوان ، رویکرد غالب تدریس در استادان بود. افردی که سابقه شرکت در کارگاه های آموزشی روش تدریس را داشتند، به طور معناداری از رویکرد فراگیر- محور استفاده می کردند. بین سایر ویژگی های دموگرافیک و رویکرد تدریس ارتباط معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که رویکرد تدریس غالب، در اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک، رویکرد معلم- محور است و همچنین با توجه به مرتبط بودن سابقه شرکت در کارگاه های روش تدریس بر رویکرد تدریس استادان، برگزاری کارگاه های روش تدریس در این دانشگاه توصیه می شود.